(क) सः महोदयम् उपगम्य वदति। (पूर्वकालवाचकं ल्यबन्त अव्ययं निष्कास्य वाक्यं पुनर्लिखत।)
उत्तरम्: सः महोदयम् उपगच्छति वदति च।
स्पष्टीकरणम्: 'उपगम्य' (उप + गम् + ल्यप्) इति ल्यबन्तम् अव्ययं निष्कासितुं, पूर्वक्रियां (उपगच्छति) तथा उत्तरक्रियां (वदति) 'च' इति अव्ययेन योजयामः। कर्तृपदं समानम् अस्ति।
(ख) मे आत्मा कृतार्थतां लभताम्। (वाक्यं लट्लकारे परिवर्तयत।)
उत्तरम्: मे आत्मा कृतार्थतां लभते।
स्पष्टीकरणम्: 'लभताम्' इति लोट्लकारस्य (आ.प., प्र.पु., एकव.) रूपम् अस्ति। तस्य स्थाने लट्लकारस्य (आ.प., प्र.पु., एकव.) रूपं 'लभते' भविष्यति।
(ग) त्वया किं दृष्टम् ? (वाच्य परिवर्तनं कुरुत।)
उत्तरम्: त्वं किम् अपश्यः / अद्राक्षीः ?
स्पष्टीकरणम्: इदं वाक्यं कर्मणि प्रयोगे अस्ति। कर्तृवाच्ये परिवर्तयितुं, कर्ता (त्वया -> त्वम्) प्रथमाविभक्तौ, कर्म (किम् -> किम्) द्वितीयाविभक्तौ, तथा क्रियापदं कर्तारम् अनुसरति (दृष्टम् -> अपश्यः/अद्राक्षीः - लङ्, म.पु., एकव.)।
(घ) भवान् स्वीकरोतु। ('भवान्' स्थाने 'त्वं' योजयत।)
उत्तरम्: त्वं स्वीकुरु।
स्पष्टीकरणम्: 'भवान्' इत्यस्य योगे क्रियापदं प्रथमपुरुषे (स्वीकरोतु) भवति। 'त्वम्' इत्यस्य योगे क्रियापदं मध्यमपुरुषे (स्वीकुरु - लोट्, म.पु., एकव.) भविष्यति।
(च) छात्रः लेखं लिखति। (णिजन्तं कुरुत। (अध्यापकः))
उत्तरम्: अध्यापकः छात्रेण लेखं लेखयति।
स्पष्टीकरणम्: णिजन्ते (causative) प्रयोगे, प्रेरकः कर्ता (अध्यापकः) प्रथमाविभक्तौ, मूलकर्ता (छात्रः -> छात्रेण) तृतीयाविभक्तौ, तथा धातुः णिजन्त-रूपं धरति (लिख् -> लेखयति)।