'जाता अस्ताला' ही कविता कविवर्य ना. सि. फडके यांनी लिहिली आहे. या कवितेत एका पणतीचा उदाहरण घेतले आहे. पणतीची जादू आणि त्याची ज्योती समाजामध्ये शरणागती आणि अंतिम प्रयत्न करण्याचे प्रतीक आहे. 'जाता अस्ताला' या ओळीने जीवनाच्या सीमारेषेवर असलेल्या प्रत्येक व्यक्तीला उंची साधण्याचा प्रयत्न करण्याची प्रेरणा दिली आहे. कवितेत व्यक्त केलेला विचार म्हणजे, जशी एक पणती इतरांना उजळवून नष्ट होईल, त्याचप्रमाणे आपल्या संघर्षातून दुसऱ्यांना मदत करणे आणि स्वतःचा त्याग करत समाजासाठी काम करणे. यामुळे 'सामाजिक कर्म' आणि 'स्वयंसेवा' या विचारांची महत्त्वपूर्ण भूमिका असते.